Mroczne tajemnice ludzkich dusz, wina, namiętność i zdrada. I nieodłączny dla Grzegorczyka humor.

Stanisław Madej, pięćdziesięcioletni kawaler, miał kiedyś szanse zostać pisarzem. Jednak po swoim debiutanckim tomiku otrzymał list z druzgoczącą krytyką jego książki. Zawarta była w nim groźba, że jeśli jeszcze raz ośmieli się coś opublikować, zazna publicznego linczu.

Bohater Chaszczy kurczy się, zajmując się przez lata jedynie redagowaniem i tłumacze tekstĂłw. Pędzi życie jakby w kominiarce.

Po śmierci matki kupuje stary domek w puszczy i oddaje się nowej pasji - ornitologii. Pewnego dnia, polując obiektywem swego aparatu na wilgę, w koronie drzewa zamiast ptaka odnajduje wisielca. To makabryczne znalezisko sprawia, że po raz pierwszy od lat wystukuje w komputerze swoje własne zdanie, a nie tłumaczenie:

"Dlaczego człowiek wspina się na drzewo, pod niebo i skacze do piekła?".

To pytanie natury kryminalno-filozoficznej powoduje, że z ornitologa staje się detektywem.

Nigdy nie jest za pĂłźno, aby zacząć na nowo i pokonać samego siebie. Wystarczy odważyć się każdego dnia pĂłjść o jeden krok dalej, w puszczę.

Stanisław Madej odnajduje w kościele zwłoki proboszcza. Nie może uwierzyć, że jego przyjaciel spadł z drabiny akurat w wieczĂłr, gdy wreszcie zdecydował się udostępnić mu pełen osobistych zapiskĂłw egzemplarz książki Tomasza aKempis. PrĂłbując rozwikłać zagadkę śmierci księdza, staje wobec pytań dotyczących własnego życia. Zaczyna wątpić, czy jego ucieczka z miasta i zamieszkanie w starym domku na skraju lasu miało sens. Niespodziewanie do jego rąk trafia pamiątka rodzinna, obraz przedstawiający rozbitka na brzegu morza. Czy to stare płĂłtno przyniesie mu jakieś przesłanie? Czy okaże się kluczem do prawdziwego szczęścia?

Znakomita intryga kryminalna, przeplatająca się z wątkiem miłosnym, ubarwiona legendami i pełnymi humoru scenkami z polskiej wsi, jest jak zawsze dla Grzegorczyka tylko pretekstem do zajrzenia w głąb ludzkiej duszy.